Credits
regie: Roy Peters
tekst: Rob de Graaf
spel: René Geerlings, Anil Jagdewsing, Tessa Jonge Poerink, Floyd Koster, Christine van Stralen
decor: Marijn Akkermans
licht: Coen Jongsma
kostuums: Marrit van der Burgt, Karen de Meijer
meer informatie: www.degemeenschap.nu
In de jaren ‘40 en ’50 van de vorige eeuw was De Shakespeare Club een half-clandestiene organisatie waar homoseksuelen gelijkgezinden konden ontmoeten. In weldadige afzondering konden ‘anders gerichte’ mannen en vrouwen een paar uur lang zijn wie ze wilden zijn. Buiten de deur van het clublokaal wachtte weer de wereld met zijn harde wetten.
Deze voorloper van het COC inspireert De Gemeenschap om een stuk te maken dat gaat over verbondenheid en het verborgene, over het bevechten van een identiteit, over solidariteit, conventies en afwijking.
De Shakespeare Club is niet alleen een groepsportret van eenlingen, maar ook een toneelstuk. De leden van de club spelen met overgave een fraai kostuumdrama, over een autocratische vorstin in een hooggelegen paleis, die worstelt met haar kinderen omdat die een eigen leven zoeken en zich niet zomaar schikken in hun koninklijke rol. Dat stuk heeft natuurlijk alles met henzelf te maken…
Op gezette tijden verplaatst De Shakespeare Club zich van de koningsberg naar een zweterige kelderdisco, waar spelers en personages met verbeten energie zichzelf proberen te zijn.
“Rob de Graaf schreef een grappige (en poëtisch-weelderige) tekst, waarbij de grenzen tussen de toneelclub en de personages in het sprookje diffuser worden en hij een slim spel speelt met wat normaal is en wat afwijkend. In de regie van Roy Peters wordt een ontroerende knulligheid tot kunst verheven.” De Volkskrant ****
“Door de slimme vorm reflecteert het Shakespeareaanse koningsdrama direct op hedendaags maatschappelijk conformisme. Daar valt bovendien bovengemiddeld veel bij te lachen.” Het Parool ****
“De Shakespeare Club wordt door de spitsvondige tekst en het geweldige spel het politieke theater dat deze tijd nodig heeft: buitengewoon vermakelijk, meerduidig en dapper in zijn nuance.” Theaterkrant ****
